2) Να ερευνηθούν οι μεγάλοι της Wall Street για το κακό που έκαναν στον κόσμο. Ναι αλλά έκαναν μόνο αυτοί κακό; Τα χρήματα της μεσαίας τάξης ειδικά στην Αμερική και το μοντέλο που όλοι είναι ελεύθεροι να τα καταφέρουν επενδύοντας και κάνοντας bussiness κλίμακας; Αυτά όλα δεν έχουν μερίδιο στην ευθύνη;
3) Η νομισματική εξουσία να επανέλθει στην πολιτική ηγεσία που θα παράγει το πρέπον χρήμα. Ειδικά για την Αμερική είναι σαφές ότι μέχρις στιγμής η πολιτική ηγεσία και η οικονομική ήταν ένα και το αυτό. Άρα μάλλον ακατανότητο το αίτημα έτσι διατυπωμένο.
4) Να μειωθεί το μέγεθος των τραπεζών έτσι ώστε κανείς να μην είναι τόσο μεγάλος να αποτύχει και να μην χρειαστεί να σωθούν από τα χρήματα του φορολογούμενου. Εδώ είναι και το ζήτημα : για να έχουμε μικρές τράπεζες δεν θέλουμε ελεύθερη αγορά και παγκόσμια οικονομία. Θέλουμε άλλη λογική πιο πέρα ακόμη και από την Σοβιετική Ένωση που όταν κατέρρευσε το σύστημα ήρθε και η απόλυτη κατάρρευση ενός τραπεζικού κρατικού συστήματος με άδεια ταμεία. Οι τράπεζες μόνο σε μια ουτοπική κοινωνία με μικρή τοπική οργάνωση δεν θα υπάρχουν.
5) Να εγκαταλειφθεί ένα "προσωποπαγές" σύστημα στις μεγάλες επιχειρήσεις. Προφανώς για να υπάρχει μεγαλύτερη διαφάνεια. Και αυτό σαν αίτημα αγνοεί την λειτουργία των μεγάλων πολυεθνικών. Αν και το ζητούμενο ήταν η μεγάλη κεφαλαιοποίηση και η απρόσωπη λειτουργία, αποδείχτηκε ότι την οικονομία την κινούν άνθρωποι και αυτοί παίρνουν και τις αποφάσεις (Steve Jobs πχ)
6) Η αναβίωση της patriot Act, το τέλος του πολέμου εναντίον των ναρκωτικών και η προστασία των πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Good... do it like UN... ha?
7) Τερματισμός των ιμπεριαλιστικών πολέμων, επιστροφή όλων των στρατευμάτων, περικοπή των στρατιωτικών δαπανών και περιορισμός του ρόλου του στρατού στην άμυνα της χώρας. Περίπου το σχόλιο και του σημείου 6. Το παλεύουν όλες οι χώρες θεωρητικά στον ΟΗΕ. Για όλα αυτά που ζητάνε.
Βγάλατε συμπέρασμα; Μείγμα λαϊκισμού, λίγο πολιτικής αφέλειας, αλλά και μια καθαρά αμερικανική διάθεση να δούμε τον κόσμο εγωκεντρικά. Μακάρι κάποια από αυτά να γινόντουσαν πραγματικότητα.. Μακάρι